| Text | nû hielt ûf dem sant / von den Bergen der unverzeit: / dem wart dô geseit, / darzuo und erz selbe sach, / daz sîn ôheim versprach, / der von Lutzelburge / an den zîten, / er wol mit im niht strîten. / daz was ouch wol sîn wille. / er hielt min sîner schar stille / so lang, unz daz geswant / der kraft dem von Brâbant |
|---|